مشخصات کفش کوهنوردی مناسب
- مشخصات
- مجموعه: مناسب شغل
- تعداد بازدید: 11987
با توجه به نوع رشته ورزشی کوهنوردی و سنگ‌نوردی اندام تحتانی و پاها بیشترین نقش و فعالیت را در انجام این رشته ورزشی دارند و قاعدتاً شایع‌ترین آسیب‌های ورزشی در کوهنوردی، صدمات اندام تحتانی و پاها می‌باشد. مفاصل زانو و مچ پا نیز از حساس‌ترین مفاصل بدن می‌باشند که در ورزش کوهنوردی در معرض مستقیم ضربات متوالی و متناوب می‌باشند. نتیجه اینکه برای پیش‌گیری از آسیب‌های پا می‌بایست به سلامت پا بیشتر توجه نمود و در این میان اهمیت کفش مناسب و تاثیر آن بر سلامت بدن به وضوح قابل درک است.
انواع کفش:
امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوژی بنا به نوع برنامه انواع مختلفی از کفش‌ها برای فعالیت‌های مختلف در بازار یافت می‌شوند.
انواع کفش مورد استفاده در ورزش كوهنوردی عبارتند از:
۱- سنگ‌نوردی: با شکل خاص و مواد خاصی تولید می‌شود.
۲- کوهپیمایی: این نوع کفش عاج کمتری دارد.
۳- کوهنوردی نیمه سنگین
۴- کوهنوردی سنگین: یک پوش، دو پوش، سه پوش (اکثرا گتر سرخود است)
۵- برنامه‌های ترکیبی (سنگ و یخ): مانند کفش‌های پلاستیک.
۶- کفش یخ‌نوردی
۷- ...
موارد ۳ تا ۶ محلی برای نصب گرامپون دارد. جنس لایه بیرونی کفش‌های پلاستیک فایبرگلاس و کربن است.
مواد متنوعی که در ساخت کفش استفاده می‌شوند:
۱- چرم طبیعی.
۲- چرم مصنوعی.
۳- پارچه‌های مخصوص.
۴- ترکیبات پارچه‌ای جدید مثل گورتکس.
مواد به کار رفته در کفی کفش (تخت کفش):
ترکیبی از کربن و لاستیک: معروف‌ترین آن با نام تجاری “ویبرام” است. ماده‌ای سخت و پراصطکاک می‌باشد.
خصوصیات لازم برای کفی کفش باید شامل موارد ذیل باشد:
۱- قابل انعطاف باشد.
۲- ضربه‌گیر باشد.
۳- وضعیت استقرار کف پا را در داخل کفش حفظ کند.
۴- عاج‌های عمیق داشته باشد.
۵- اصطکاک خوبی داشته باشد.
۶- مقاومت مناسبی داشته باشد.
خصوصیات لازم رویه کفش:
۱- ضدآب باشد.
۲- قابلیت تعریق داشته باشد.
۳- تا حدی برای راحتی پا، نرم و قابل انعطاف باشد.
۴- محکم باشد.
۵- قابل ارتجاع باشد.
۶- مقاوم به سرما، گرما و عوامل محیطی باشد.
۷- بندها تا نزدیکی پنجه پا ادامه داشته باشد. (راحت‌تر است، بهتر کیپ می‌شود و درآوردن آن آسان‌تر می‌باشد)
۸- تا روی پا و قوزک‌ها را بپوشاند.
برای مراقبت بهتر از کفش:
در صورت کوچک‌ترین صدمه‌ای به كفش در اسرع وقت باید تعمیر شود.
بعد از برنامه:
۱- کفش را باید شست.
۲- با پارچه آن را خشک کرد.
۳- قالب زد (خصوصاً در کفش‌های چرمی)
۴- برای حفظ انعطاف‌پذیری کفش و جلوگیری از نفوذ آب و رطوبت آن را خشک کرده و واکس مخصوص بزنید.
۵- از آتش و گرمای زیاد برای خشک کردن کفش استفاده نکنید.
۶- برای کفش پلاستیک از اسپری مخصوص محافظت کننده استفاده کنید.
اندازه کفش:
خیلی گشاد نباشد: موجب ایجاد تاول‌های پوستی می‌شود.
خیلی کیپ و تنگ نباشد: به پا فشار وارد می‌آورد.
در صورت عدم رعایت موارد بالا كفش نامناسب به ناخن‌ها و بستر ناخن صدمه می‌زند و باعث خستگی پا می‌شود.
كفش پلاستیك دارای معایب و مزایای متعددی است:
مزایای کفش پلاستیک:
۱- عایق گرمایی خوبی است.
۲- محل مناسبی برای بستن کرامپون دارد.
۳- سبک است.
۴- ضدآب، ضدباد و ضدسرماست.
۵- یک لایه داخلی نرم دارد.
مضرات کفش پلاستیک:
۱- احتمال شکستن و ترک برداشتن کفش بر اثر سرما و ضربه در برنامه‌های ترکیبی یخ و سنگ وجود دارد.
۲- انعطاف‌پذیری خوبی ندارد.
۳- برای استفاده در زمین نرم و کم‌شیب و پیاده‌روی مناسب نیست.
۱- قابلیت انعطاف خوبی در برنامه‌های کوهپیمایی و کوهنوردی دارد.
۲- تهویه پا را خوب انجام می‌دهد.
کفش سنگ‌نوردی:
مواردی که در خرید کفش سنگ‌نوردی باید مورد توجه قرار داد:
۱- کفش باید راحت باشد.
۲- اندازه و شکل کفش تغییر نکند.
۳- برای صعودهای اصطکاکی قابل انعطاف باشد.
۴- در صعودهای عرضی و طولی باید لبه‌های سفت و سختی داشته باشد.
۵- پنجه کفش که در برگیرنده انگشتان پاست سخت و محکم باشد.
۶- کف کفش با دوام و لبه‌های کناری آن با کیفیت باشد.
۷- کفش ضمن آنکه قوزک پا را محافظت می‌کند باید بیشترین انعطاف را نیز برای قوزک پا فراهم کند.
۸- کفش باید سبک، قوی و بادوام باشد.
انتخاب کفش مناسب سنگ‌نوردی:
۱- مناسب‌ترین نوع، بستگی به نوع برنامه‌های تمرینی دارد.
۲- کاملاً چسبیده و جفت پا باشد.
۳- در منطقه‌ای که تنوع گسترده‌ای از سنگ‌ها و دیواره‌های سنگی است باید کفشی انتخاب کرد که بتواند هم از نظر لبه‌های کفش و هم از نظر خاصیت اصطکاک بر سنگ جواب‌گو باشد.
عوارض کفش تنگ در سنگ‌نوردی:
۱- تاول.
۲- میخچه.
۳- پینه.
۴- فشار بیش از حد به پا.
۵- خستگی در تمرین و سنگ‌نوردی.
جنس رویه کفش سنگ‌نوردی:
۱- جیر (بعد از مدتی گشاد می‌شود، مخصوصاً اگر بدون آستر باشد).
۲- چرم.
۳- نایلون مخصوص.
۴- کتان.
۵- ترکیبی از مواد فوق.
همگی مواد فوق می‌تواند آستردار یا بدون آستر باشد.
هشدارها:
۱- کفش سنگ‌نوردی اگر هنگام تمرین خیس شود پس از خشک شدن جمع شده و چروک می‌شود و هنگام سنگ‌نوردی پا را ناراحت می‌کند.
۲- هنگام بستن کفش نباید آن را خیلی محکم کشید زیرا خود این عمل سبب گشاد شدن سریع و صدمه به کفش می‌شود.
مراقبت از کفش سنگ‌نوردی:
۱- هر چه بیشتر مراقبت نمایید کفش بیشتر عمر می‌کند.
۲- در تعمیرات دور کفش باید کف کفش نیز عوض شود چون تناسب جنس دور و کف کفش از بین می‌رود (کفش تعمیر شده بیشتر در تمرینات استفاده می‌شود)
۳- برای دستیابی به بهترین کارایی، کف و دور کفش، پیش از هر بار استفاده با مسواک و یا فرچه کاملاً تمیز شود. سپس با کمی آب شسته و خشک شود تا تمیز و عاری از گرد و خاک باشد.
۴- در طی صعود یک مسیر طولانی عمل تمیز کردن کفش را می‌توان با همراه داشتن کمی آب و یک عدد مسواک و یک تکه پارچه چندین مرتبه تکرار کرد.
۵- اگر کفش سنگ‌نوردی (و یا کوهنوردی) با آب دریا خیس شود باید آن را با آب شیرین کاملاً شست تا هر نوع نمک و مواد دریایی که سبب پوسیدگی و خوردگی درزهای دوخته شده و سوراخ‌های بند کفش می‌شود از آن خارج شود.
۶- همیشه کیسه‌ای مناسب برای حمل کفش سنگ‌نوردی تهیه شود.
۷- اگر کفش فاقد سوراخ فلزی در محل عبور بند کفش است باید از بند کفش‌های پهن استفاده شود تا از پاره شدن محل بند کفش جلوگیری شود.
۸- در بندکشی کفش دقت شود آنها به نوبت از پایین به بالا کشیده شوند طوری که کفش تمامی قسمت‌های پا را احاطه کند.
